Την 1η Ιουνίου του 2018 πραγματοποιήθηκε στα Γιάννενα η πρώτη, στα χρονικά, πανελλαδική πορεία ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Ένα μεγάλο πλήθος κόσμου από όλες τις γωνιές της Ηπείρου, αλλά και άνθρωποι των οικολογικών κινημάτων από Αττική, Θεσσαλία, Θεσσαλονίκη και από αλλού, συγκεντρώθηκε στην κεντρική πλατεία της πόλης και κινήθηκε με πορεία σε πολλά κεντρικά σημεία. Ο παλμός, ο δυναμισμός και το ετερογενές μείγμα του πλήθους αποδεικνύει τις διαστάσεις που έχει αρχίσει να αποκτά το κίνημα κατά των πετρελαίων. Ένα κίνημα, το οποίο φιλοδοξεί να συνδεθεί με κάθε άλλο κίνημα για τη γη και την ελευθερία, το οποίο φιλοδοξεί να ανατρέψει συνολικά τους ενεργειακούς σχεδιασμούς του ελληνικού κράτους και όχι απλώς να διώξει το πρόβλημα από τον τόπο του. Ήδη από την επόμενη μέρα, οι σιωπούντες εξουσιαστές και τα κυρίαρχα μίντια, πέρασαν στην αντεπίθεση με τα δημοσιεύματά τους, δείχνοντας τον πανικό που τους διακατέχει από τη μαζικότητα και την αποφασιστικότητα του κινήματος που έχει αρχίσει να αναπτύσσεται.
Για να εξετάσουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτής της συγκέντρωσης, πρέπει να τη συγκρίνουμε με το συλλαλητήριο που διοργανώθηκε λίγες μέρες αργότερα στην ίδια πλατεία και είχε ως θέμα το ονοματολογικό της Μακεδονίας. Ενώ το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στηρίχθηκε από την τοπική εκκλησία, από παράγοντες της δεξιάς και από συλλόγους με εθνικόφρονα προσανατολισμό και με αντίστοιχη χρηματοδότηση και εξοπλισμό, η πορεία ενάντια στις εξορύξεις ήταν αυτοοργανωμένη, ήταν πορεία της κοινωνίας της πόλης και όχι των τοπικών παραγόντων και του μηχανισμού τους. Και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά δεν σταματούν εδώ. Πώς μπορεί να συγκριθεί η αντίσταση στους σχεδιασμούς των πολυεθνικών που θέλουν να καταστρέψουν τη φύση και τους κοινωνικούς δεσμούς ενός τόπου με το εθνικιστικό παραλήρημα για τη Μακεδονία ; Τι σχέση μπορεί να έχει ένας αγώνας για ζωή κι ελευθερία για όλη την κοινωνία, με τις αφαιρετικές διεκδικήσεις για ένα όνομα ήδη κατοχυρωμένο παγκοσμίως, οι οποίες κλείνουν το μάτι στο φασισμό ;
Η κοινωνία της πόλης, όμως έδωσε την απάντηση, βρισκόμενη μαζικά και συνειδητά στην πορεία για τα πετρέλαια την 1η του Ιούνη, κάτι που φυσικά δεν έγινε μερικές μέρες μετά. Θα πρέπει, λοιπόν ανοιχτά να συγκρίνουμε αυτές τις καταστάσεις και τον ανθρωπολογικό τύπο που δημιουργούν, γιατί οι μαζικοί, κοινωνικοί αγώνες για τη φύση επαναπροσδιορίζουν τη σχέση μας με αυτή, αλλά και με το δημόσιο χώρο και τα κοινά αγαθά και προετοιμάζουν το έδαφος για μια συνολική ρήξη με το υπάρχον σύστημα καταπίεσης κι εκμετάλλευσης.
Ως Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, συμμετείχαμε ενεργά σε όλες τις φάσεις του κινήματος μέχρι σήμερα. Από τους πρώτους συντονισμούς με τις υπόλοιπες πρωτοβουλίες και οργανώσεις, μέχρι τις παρεμβάσεις κατά των προπαρασκευαστικών έργων για την έρευνα στα βουνά της Ηπείρου και από τις προπαρασκευαστικές συζητήσεις για την πορεία μέχρι την άκρως πετυχημένη διεξαγωγή της. Στο μπλοκ μας φωνάχτηκαν συνθήματα όπως « Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των πολυεθνικών», «Λευτεριά στης Ηπείρου τα βουνά», «Σε Ήπειρο, Ντακότα και Χαλκιδική η ανάπτυξή τους είναι καταστροφή», «Ενάντια στης φύσης της λεηλασία αγώνας για ζωή και ελευθερία» και «Σε Ελλάδα Τουρκία Αλβανία, ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία». Δώσαμε κι εμείς το δικό μας τόνο σε αυτήν την πολύχρωμη και πολύβουη διαδήλωση, που αποφασίστηκε με αμεσοδημοκρατικό τρόπο και απαγόρευσε τη συμμετοχή μόνο σε δηλωμένους φασίστες και νεοναζί. Ξέρουμε ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή κι ότι θα πρέπει να αγωνιστούμε μαζικά ενάντια στα σχέδιά τους και στην λεηλασία που μας επιφυλάσσουν. Δείξαμε, όμως πού βαδίζουμε και μέχρι πού είμαστε διατεθειμένοι-ες να φτάσουμε για να δημιουργήσουμε μία τεράστια κοινότητα αγώνα που διεκδικεί την ελευθερία, τη ζωή και τη δυνατότητα να αποφασίζει η ίδια για κάθε ζήτημα που την αφορά.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ
( Τακτικές, ανακοινωμένες συνελεύσεις στον Ε.Κ.Χ Αλιμούρα, Αραβαντινού 6 )
